Podchmielona klasa i szyk

Ogolony na zero facet około 50 przyszedł do kiosku domagając się zwrotu pieniędzy za kartę telefoniczną "Era", którą ponoć nabył poprzedniego ranka, a dzisiaj poczuł się nagle bestialsko oszukany. Chciał zadzwonić do narzeczonej do Londynu, a licznik na koncie pokazał mu język. Jego zdaniem winna jest oszukańcza karta. I ja. Nie pomogły tłumaczenia, żeby spróbował wbić kod ponownie, gdyż jest mało prawdopodobne, aby karta była fałszywa. Nie. Facet chciał zwrotu pieniędzy i basta. W miarę toczącej się dyskusji, najwyraźniej coraz bardziej się podkręcał i coraz agresywniej łomotał w metalową mini-ladę przed okienkiem. W rezultacie spasowałam, oddałam mu pieniądze i poprosiłam, żeby już więcej do złodziejskiego kiosku nie wracał. W odpowiedzi usłyszałam, że jestem k...ą pie......ą, i on mnie p......i, a ten cały kiosk podpali i będę miała g....o, a nie pracę. Po prostu cudo, klasa. Sam urok i wdzięk. Przez 30 lat emigracji tego typu historia nie spotkała mnie ani razu. Wróciłam do Ojczyzny i od razu dowiedziałam się kim jestem "naprawdę" od szarmanckiego rodaka. I pomyśleć, że tak długo żyłam w nieświadomości.