Tradycja świąteczna

Jeden z ostatnich komentarzy skłonił mnie do kilku luźnych refleksji dotyczących świąt. Clavus, każda okazja jest dobra, aby sobie nawzajem dobrze życzyć i tak to potraktuj. Dla mnie osobiście aktualne święta są bardziej wyrazem tradycji związanej z końcem roku niż obrządkiem religijnym. Ateistą nie jestem, bo wierzę, że jakaś potężna dawka żywej INTELIGENCJI, wszechświat ten zaprojektowała i stworzyła. Jak to było dokładnie i KTO to był (była?) nie dowiem się zapewne nigdy. Ta niewiedza kompletnie mi nie przeszkadza. Przeszkadzają mi natomiast religie, które starają się za wszelką cenę na różne pytania odpowiedzieć, co mnie nie przekonuje i drażni. Dlatego jestem antyreligijny, a moja wiara opiera się na bezpośrednim kontakcie z ową 'siłą wyższą', bez udziału jakichkolwiek pośredników. Wychowany byłem w tradycji religii katolickiej, którą kategorycznie odrzuciłem jako nastolatek, po rocznym pobycie w katolickim gimnazjum z internatem. Mam nadzieję, że będziemy mieli wiele okazji sobie podyskutować na różne tematy. Bardzo się cieszę z Twojej wizyty na pistacjowym blogu :)

Dawnymi czasy, wigilię organizowała moja prababcia (matczyna), potem babcia, a ostatnio moja mama. Nasza rodzina znacznie się pomniejszyła i wczoraj do stołu zasiedliśmy we czwórkę. Był śledź w śmietanie, szczupak w galarecie, jakaś ryba faszerowana maści nieokreślonej, barszcz czerwony z uszkami, kapusta z grzybami, ziemniaki i trzy rodzaje ciasta na deser. Zajadając, powspominaliśmy ze śmiechem i ze wzruszeniem i było to ciepłe, serdeczne spotkanie bardzo bliskich sobie ludzi. Pamiętam, że przez ostatnie lata emigracji spędzałem okres świąteczny samotnie, przy kawałku szwedzkiego śledzia, czarnego chleba i kieliszku białego wina. Tak chciałem i tak robiłem. Dla moich rodziców wigilia i kolejne dwa dni świąt są ważne i organizują je według własnych upodobań. Mnie nie zależy na świętach, ale zależy mi na rodzicach i to jest chyba w tym wszystkim najistotniejsze.