Co ja tu wyprawiam?

Obserwuję, notuję, komentuję. Potrafię ostro przyłożyć, ale nie robię tego notorycznie. Pistacjowy blog jest moją osobistą odtrutką na polityczno-obyczajowe niestrawności. Piszę głównie dla siebie, ale Wasze wizyty cieszą mnie niezwykle. Wpadajcie o każdej porze, pogadamy :))

sobota, 10 kwietnia 2010

...bo życie toczy się dalej

Do kiosku przychodzili rozdygotani ludzie. Chcieli się upewnić. Chcieli porozmawiać. Chcieli się wykrzyczeć.

Dwaj najbardziej konsekwentni pochłaniacze trunków alkoholowych z okolicy, złożyli osobiste zobowiązania dotyczące wstrzemięźliwości. Dlaczego właśnie przede mną? Widocznie mieli taką potrzebę, a byłem akurat "po drodze".

88 + 8 = ONI już nie żyją. My jeszcze tak. Spróbujmy to robić jak najlepiej. Spróbujmy...

W poszukiwaniu jakiegoś sensu.
Autor: o
Etykiety:

3 komentarze:

  1. Yousef10 kwietnia 2010 20:13

    Sens na pewno jakiś jest. Może tylko brakuje nam zastanowienia nad nim. Pewnie będziemy jacyś lepsi dla siebie przez miesiąc, jak po śmierci papieża.
    Ulotne życie jednej osoby, ulotne życie stu osób, ulotne życie milionów. Zostaje chwila teraz.

    OdpowiedzUsuń
  2. anabell10 kwietnia 2010 21:42

    Po prostu łączmy się w bólu z tymi, którzy zostali nagle osamotnieni i pamiętajmy,że wszyscy jesteśmy śmiertelni.

    OdpowiedzUsuń
  3. Beata11 kwietnia 2010 00:33

    podchodzili jak do konfesjonału...

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)